Karin Amatmoekrim, ‘het gym’, Prometheus, 2011
Auteur recensie: Fleur van Herpen 4Vc

Alleen maar stomme mensen

'Alleen maar stomme mensen': verzuchtte Sandra, de hoofdpersonage van het boek.
Sandra uit Suriname woont in een achterstandswijk in Nederland. Sandra gaat als enige uit haar wijk naar het gymnasium. Ze komt hier terecht tussen de kakkers die alles anders doen dan zij gewend is. Haar klasgenoten spelen hockey, praten bekakt en hebben belachelijke namen.
Karin Amatmoekrim is een Surinaams-Nederlandse schrijfster. Ze schrijft romans, korte verhalen en columns. Voordat Amatmoekrim het gym publiceerde, publiceerde ze nog drie andere romans, deze eerdere romans werden allemaal goed gerecenseerd door de pers.
Het gym is een boek met een goed te volgen en niet te moeilijke verhaallijn, door het taalgebruik kun je je goed inleven in het verhaal ook representeert het boek de multiculturele samenleving van Nederland goed.

Om te beginnen is het gym is een realistisch boek, want het laat de multiculturele samenleving van Nederland en de sociale en culturele verschillen tussen de Nederlandse burgers goed zien. Zo zijn de gewoontes die Sandra heeft in haar wijk veel anders dan op het gymnasium. Ze gedraagt zich anders in bijzijn van vrienden. In de wijk is ze een stuk stoerder en heeft ze een grote mond tegen andere mensen. Op het gymnasium praat ze degelijker en gedraagt ze zich volgens de normen van het gym.
Daarnaast is het taalgebruik in het boek goed gedaan, de kakkers op het gymnasium praten anders dan de mensen in ''de wijk''. Door het taalgebruik is het alsof je in het verhaal wordt gezogen en je naast alle gesprekken staat mee te luisteren en zelf deelneemt. Zo zeggen de kakkers oto in plaats van auto en gebruiken ze woorden die Sandra vanuit ''de wijk'' helemaal niet kent.

Al met al is het gym een boek met