'Het feit dat ik dood wil, is toch geen probleem?'

Myrthe van der Meer, 'PAAZ', The House Of Books, 2012

Emma wordt ineens opgenomen op de paaz, de psychiatrische afdeling van een algemeen ziekenhuis, maar ze is ervan overtuigd dat dit een fout is geweest. Ze heeft een leuke baan, een geweldige vriend en een goed leven. Het enige probleem is dat Emma wil dood en denkt dat dit normaal is. Emma is een vrouw van 26 jaar die zwaar depressief is. Ze wil niet toegeven wat de oorzaak is van haar depressie, een gebeurtenis in haar verleden. De schrijfster van het boek, Myrthe van der Meer, werkte als redacteur tot ze naar een paaz moest vanwege een burn-out. Ze heeft vijf maanden in de psychische inrichting gezeten. Paaz is haar verhaal. Ik vind paaz een mooi geschreven boek en het is bovendien makkelijk weg te lezen.

Om te beginnen is paaz een meeslepend boek. Er komen namelijk veel positieve maar ook negatieve gevoelens in voor en er worden ook negatieve dingen weergegeven. Hierdoor kan het boek je emotioneel raken. Er worden ook directe voorbeelden gebruikt die heftig zijn, er wordt een zelfmoord beschreven, er wordt beschreven dat ze niet eens meer gelukkig wordt van haar vriend en er komen veel pillen ter sprake.  Deze voorbeelden geven je een beeld over hoe mensen verschillende situaties, anders behandelen. Dit zijn namelijk situaties die je niet vaak hoort.

Naast meeslepend, is het boek vooral luchtig geschreven. Verhalen worden niet compleet verteld als het te heftig wordt. Dit geeft een prettiger gevoel om het te lezen doordat het je wel aan het denken zet, maar het geen last op de schouders legt. Hierdoor bevat het boek ook psychiatrische humor, zo noemen de cliënten elkaar collega's, terwijl de psychiaters dit geen goede benaming vinden, zij vinden patiënten of cliënten beter. Doordat ze elkaar anders benoemen dan patiënt, krijgen ze een betere band met elkaar dan door elkaar als patiënten aan te spreken en dit is een luchtige manier van elkaar aanspreken.

Ik raad het boek iedereen aan die vrienden of familie heeft die te maken heeft óf heeft gehad met psychiatrische afdelingen, omdat het een beeld geeft van hoe het is om in een paaz te zitten doordat er concrete voorbeelden worden gebruikt en omdat het geen zwaar boek is om te lezen. Je leest makkelijk door het boek heen en het geeft je dus een goede indruk. Ik persoonlijk vind het een goed en verhelderend boek, dus als hier je interesses liggen, zou ik zeggen, lees dit boek.